Rouwbegeleiding kinderen
Kinderen worstelen met de dood. Je kunt ze niet beschermen voor rouw, verlies, pijn en gemis. Ze hebben de volwassene nodig bij het omgaan met verdriet en zijn van hun afhankelijk. Het verduren van kinderverdriet valt niet mee, ruimte geven, troosten, het erbij blijven zonder de tranen weg te willen vegen. Bij kinderen kan het verdriet zich op de volgende wijze uiten:
- Lichamelijk: Buikpijn broekplassen, stotteren, slaapproblemen.
- Emotioneel: Woede, boosheid, verdriet, schuld, schaamte, angst, verlangen, missen.
- Gedrag: Druk, stil, terugtrekken, aanhankelijk, hangerig, lastig.
Ze kunnen een tijdje aanhouden en zijn normaal. Ook het stellen van vragen. Kinderen proberen op deze manier grip te krijgen op de situatie. Dit is hun manier van ermee omgaan.
In een gezin
Samen met papa, mama en de meiden mocht ik troostberen maken van de kleding van hun overleden oma. Er werden mooie verhalen gedeeld en intense momenten van herinneringen. Middels het prentenboek: ‘als verdriet op bezoek komt’ gaf ik inzichten en uitleg aan de kinderen wat ze voelden in hun lijf.
Van moeder kreeg ik in een berichtje: Je bent een kanjer, elke avond gaan de beren trouw mee naar bed en slapen ze heerlijk door.
De lezing had een afwisselende opbouw. Er was tekst, muziek en ook een stukje film. Ik heb door de lezing meer inzicht gekregen in mijn eigen ervaring met rouwen tijdens mijn zwangerschap. De avond heeft zeer zeker aan mijn verwachtingen voldaan. Wat mij het meest is bijgebleven hoe open iedereen was na zo’n lezing. Mooie mensen die met elkaar hun ervaringen deelden. Fantastisch dat jullie dit mogelijk maken
Rouwen in stukjes
Kinderen rouwen in stukjes. Het ene moment dikke tranen en een paar minuten later dansend of met volle aandacht in een rollenspel van hun held. De reacties van kinderen en omgaan met het overlijden zijn afhankelijk van hun leeftijd en ontwikkeling. Ze kunnen niet net als ons volwassenen voortdurend rouwen. De groei en hun ontwikkeling vraagt ook nog aandacht.
Tijdens een aantal sessies help ik kinderen door gesprekjes, spelen, knutselen, een boek lezen. Altijd afgestemd op hun leeftijd.
Indien het nodig en aanvullend kan zijn maak ik ook een combi vanuit mijn hollistische kindercoaching.
De begeleiding start altijd met een intakegesprek met ouder(s) of verzorger(s) We kijken dan samen wat nodig is. Vaak zijn 4 sessies al voldoende.
Wat vinden kinderen zelf belangrijk?
(uit: verder zonder jou van Daan Westerink 2010)
- Normaal behandeld worden en geen uitzondering zijn. (“ik ben niet zielig”)
- Blijf geïnteresseerd in hoe het gaat met mij, durf door te vragen als ik zeg dat het ‘goed’ gaat, vraag wat ik nodig heb.
- School is afleiding en daar is tenslotte nog alles hetzelfde gebleven.
- Doe ook leuke dingen met mij.
- Ben je bang om mij verdrietig te maken en zeg je niks? Je kunt mij niet verdrietig maken, dat ben ik al. Vraag aan mij hoe het met me gaat en niet aan een ander.
Vechten, vluchten of bevriezen...
Je hebt net de diagnose te horen gekregen. Wat als afscheid veel te vroeg komt. Je gedachtes, de emoties, de goedbedoelde adviezen, de eenzaamheid, de steun en troost.
Ik beschreef een 2-tal situaties uit mijn praktijk. Rouwarbeid, ja het bestaat. Het is heel hard werken, elke dag weer. Het kost veel energie. Niemand ziet het. Jij voelt het, in je hoofd, in je lijf…
Is dit ook zo herkenbaar voor jou? Download dan mijn ebook.